پروفسور “رابرت دیویسون”، پس از اتمام دوره مربیگری بین المللی سولیداریتی پیست و جاده گفت: مسئولان دوچرخه سواری ایران از این پس برای پیشرفت بیشتر مربیان خود، باید برنامه های مدونی را در نظر بگیرند.

پروفسور” رابرت دیویسون” پس از اتمام دوره آموزشی مربیگری سولیداریتی پیست و جاده، گفتگویی با روابط عمومی فدراسیون دوچرخه سواری داشته که در ذیل می خوانیم:

– در ابتدا اطلاعات مختصری از سابقه مربیگریتان ارائه بدهید؟

مربیگری را از سال 1990 پس از گذراندن دوره مربیگری در سازمان دوچرخه سواری بریتانیا(British Cycling) آغاز کردم. پس از آن مربی تیم جاده در بازی های مشترک المنافع اسکاتلند شدم که برای شرکت در مسابقات کشورهای مشترک المنافع سال 1994 در کانادا آماده می شد. من در آن مسابقات به عنوان مربی و ماساژور رکابزنان ، همراه تیم بودم.

پس از آن نیز مربی انفرادی رکابزنان متعددی بودم که آنها موفق به کسب مقام های قهرمانی در مسابقات منطقه ای ، ملی و قهرمانی جهان شده اند.

در سال 1999 عضو گروهی بودم که اولین دوره آموزش مربیگری را تحت برنامه مدون آموزشی مربیان (British Cycling) را برگزار کرد. دراین دوره من به عنوان مدرس فعالیت می کردم و از آن روز تا کنون همچنان به مربیگری مشغول هستم.

– به عنوان دوچرخه سوار چطور؟

بیشترین افتخاراتم را در رقابتهای ماده تایم تریل جاده به دست آوردم. کسب 11 مدال ( 6 طلا، 2 نقره و 3 برنز) در مسابقات قهرمانی کشور اسکاتلند حاصل تلاشم در دوران دوچرخه سواری بوده ، همچنین سابقه حضور در چندین مسابقه استقامت جاده را دارم و در رقابت منطقه ای دوچرخه سواری نیز مقام آور بوده ام. در حال حاضر تمام وقتم را وقف مربیگری و آموزش مربیان کرده ام.

سطح شرکت کنندگان این دوره نیز مشابه سایر دوره هایی بود که پیش از این در آن تدریس کرده بودم. چند نفر از شرکت کنندگان مهارتها و پتانسیل خوبی از خود نشان دادند و این قابلیت را خواهند داشت که به سطوح بالاتری برسند. برخی دیگر نیز نیازمند آموزش و تجربه بیشتری هستند تا نسبت به وضعیت فعلی پیشرفت کنند، اما همچنان این قابلیت را دارند تا در سطوح پایین تر مربیگری کرده و کسب تجربه نمایند.

در مجموع همه شرکت کنندگان انگیزه و تمایل زیادی برای یادگیری از خود نشان دادند و با تعهد بالایی در این دوره حضور داشتند.

– درباره آینده دوچرخه سواری پیست و جاده در ایران با توجه به تلاش فدراسیون چه نظری دارید؟

به نظر می رسد اخیرا پیشرفت خوبی داشته اید، چراکه 3 نفر از رکابزنان جاده شما با تیم های حرفه ای اروپایی قرارداد امضاکرده اند و مطلع شده ام که در بازی های آسیایی 2010 گوانگجو در رشته تیم اسپرینت نیز برای اولین بار مدال گرفته اید.

باتوجه به تجربه من، از این به پس برای پیشرفت بیشتر مربیان خود باید برنامه های مدونی داشته باشید.

فداسیون دوچرخه سواری ایران به کمک بخش سولیداریتی کمیته ملی المپیک و با نظارت و همکاری اتحادیه جهانی دوچرخه سواری (UCI) برنامه های خوبی را برای آموزش مربیان تدارک دیده است. اینکار باعث افزایش تعداد مربیان در سراسر کشور می شود. اهمیت این موضوع بیشتر در این است که رکابزنان جوان متعددی تحت مربیگری علمی قرار می گیرند و مهارتهای پایه ای را می آموزند. همین رکابزنان جوان هستند که تیم ملی آینده ایران را تشکیل می دهند.

همچنین از میان این مربیان آموزش دیده، فدراسیون می تواند بهترین ها را در تیم ملی خود به خدمت گیرد و برترین مربیان خود را برای آموزش بیشتر و گذارندن مدارج علمی بالاتر به مرکز اتحادیه جهانی دوچرخه سواری (UCI) در سوئیس اعزام کند تا از تجربیات مربیان بزرگ استفاده کنند و روشهای روز مربیگری این رشته ورزشی را به ایران بیاورند. من نیز به سهم خود آمادگی دارم در مرکز آموزشی خود در اسکاتلند میزبان مربیان ایرانی باشم تا در کنار من تجربیات بیشتری کسب کنند.

– امکانات دوچرخه سواری ایران را چطور ارزیابی می کنید؟

به دلیل فرصت کمی که داشتم، تنها از پیست دوچرخه سواری مجموعه ورزشی آزادی تهران بازدید کردم که این پیست کیفیت بالایی دارد و این امکان را می دهد که رکابزنان تیم ملی با تمرکز خوبی به تمرین بپردازند. این پیست محدویتی برای پیشرفت رکابزنان ایرانی ایجاد نمی کند، فقط باید کمی از لحاظ امنیتی آن را ارتقاء داد.

برای رکابزنان جاده نیز اختصاص یک مسیر بسته (Circuit) به منظور تمرین و برگزاری مسابقات این ماده بسیار مفید است . این کار، مربیان را قادر می سازد بدون اینکه نگران بروز حوادث باشند به تمرینات خود در بخش جاده بپردازند.

دوره مربیگری بین المللی سولیداریتی پیست و جاده از تاریخ 11 الی 21 مهرماه سال جاری در بخش های تئوری ( در سالن جلسات هتل المپیک ) ، عملی در دو بخش پیست ( در پیست دوچرخه سواری مجموعه ورزشی آزادی) و جاده ( در دور مجموعه ورزشی آزادی) با حضور 25 شرکت کننده از استان های سراسر کشور برگزار شد.

– سطح شرکت کنندگان در دوره مربیگری بین المللی سویلداریتی پیست و جاده را چطور ارزیابی می کنید؟