علاوه بر موانع جغرافیایی و آب و هوایی، بسیاری موانع ساخته انسانها مانع از اسکیت در خیابانها میشوند که از آن جمله میتوان به احتمال آسیب دیدگی مسیرهای نامناسب اسکیت و رفتار نامناسب با اسکیت سواران اشاره کرد.
در زیر به بررسی این موانع می پردازیم.
احتمال آسیب دیدگی
احتمال آسیب دیدگی یکی از موانع اصلی در راه استفاده گسترده از اسکیت به عنوان یک وسیله نقلیه به شمار می رود. و صدمات و حتی مرگ ناشی از حوادث اسکیتی عموماً در جملات و حتی مجلات پزشکی گزارش می شود. از آنجا که مرگ ناشی از حوادث اسکیتی به ندرت رخ داده و چون اسکیت سواران معمولاً سالم و جوان هستند، حوادث ناشی از اسکیت سواری های فردی در رسانه ها بازتاب بسیار گسترده و گاهی غیر واقعی دارند که شدت این بازتاب بسیار بیشتر از سایر حوادث ترافیکی است. مثلاً مرگ یک دانشجوی جوان اسکیت سوار در اثر تصادف با ماشین (که راننده آن فرار کرد) بازتاب بسیار وسیعی در مجلات و رسانه های واشنگتن داشت. (اشتراوس 1999) با وجودی که امنیت اسکیت سواران مبحث بسیار مهمی در حوادث حمل و نقل و ترافیکی میباشد، عدم توجه به سایر حوادث ترافیکی جای تعجب دارد. به طوری که 35693 مرگ ناشی از تصادف اتومبیل ها در سال 1997 در آمریکا، 5307 مرگ عابرین پیاده و 813 مرگ موتور سواران در 1997 اتفاق افتاد که در مقایسه با آنها مرگ 25 اسکیت سوار طی سالهای 1995-1997 تعداد قابل توجهی به شمار نمی رود.
با این وجود، تنها در سال 1997 در آمریکا، 000/250 صدمه ناشی از اسکیت سواری و اسکیت بورد سواری گزارش شد که نیاز به کمک پزشکی و حتی کمکهای اورژانس داشت که نیاز به هزینه زیادی جهت درمان داشتند.
به تعبیر برخی افراد : با توجه به صدمات اسکیت سواری و هزینه های ناشی از آن در مقابل مزایا، میتوان گفت که اسکیت سواری بیش از آن که یک راه حل باشد، دردسر جدیدی به شمار می رود. باید ببینیم آینده اسکیت سواری بالاخره چه می شود.
موانع اسکیت سواری
ساختن موانع ترافیکی در مسیرهای اسکیت، یک مانع دیگر جهت گسترش اسکیت سواری است. دیدگاه های نادرست، ترس از آسیب های ناشی از اسکیت و ترس از آسیب به اموال عمومی، عللی هستند که باعث شده تا در بسیاری مناطق، اسکیت سواری ممنوع اعلام شده و حتی تابلوهایی جهت ممانعت از این کار، نصب شده است. اما قوانین بسیار ضعیفی جهت اصلاح ساختار مناطقی که سبب آسیب در اسکیت سواران می شود وجود دارد.
مؤسسه بین المللی اسکیت سواران رسماً 17 محل را اعلام کرده که اسکیت سواری در آن مناطق ممنوع اعلام شده و موانع قانونی دارد ولی احتمالاً تعداد این اماکن بسیار بیشتر از این عدد می باشد. قانون ایالتی پیترزبورگ بیان میدارد که هیچکس مجاز به استفاده از اسکیت، اسکیت بورد، اسکوتر و یا دوچرخه در پیاده روها و یا نزدیکی مراکز خرید عمومی نمی باشد.
قانون سایر ایالتها برای اسکیت سواران همان مقررات و قانونهای دوچرخه سواران را اعمال میدارد. مثلاً در دالاس، اورگون اسکیت به عنوان وسیله نقلیه پذیرفته شده بیان می دارد : هر فردی که از اسکیت جهت جابجایی در مناطق عمومی، خیابانها و یا انتقالات درون شهری استفاده می کند موظف به رعایت قوانینی مطابق با قوانین دوچرخه سواران می باشد که خود مشخص کننده اسکیت به عنوان یک وسیله نقلیه کمکی داخل شهرها میباشد.
برخی سیاستمداران و برنامه ریزان محلی، حتی اگر اسکیت را در نظر بگیرند، آن را به عنوان یک وسیله بازی جهت تفریح در مناطق خاص این کار، به شمار
می آورند. مثلاً قانون آرلینگتون، ویرجینیا بیان می دارد که هیچکس حق ندارد از اسکیت، اسکیت بورد در بزرگراهها که بازی در آنجا ممنوع است استفاده کند.
بنابراین در شهرهایی که اسکیت سواری به عنوان یک بازی در نظر گرفته میشود، احساس می کنیم که باید گروههای بزرگ اسکیت سواران فصلی را یک نوع پایانی بر چرخهای بزرگ لقب دهیم.
فرستنده : سيد مصطفي حسيني