نوآوریها در صنعت ساخت اسکیت، دستیابی به اهدافی فراتر از تفریح و یا ورزش را فراهم ساخته اند. حتی اسکیت های بسیار ساده کنونی، روکشهای مستحکم چرخ، چرخهای پلی اورتان ضد سایش و کفشهایی مناسب پا دارند. این پیشرفتها لرزش ناشی از اسکیت سواری را به مقدار زیادی نسبت به کفشهای قبلی کاهش داده و سبب افزایش علاقه مردم به این ورزش میشود.

کفشهای بدون بند و اسکیت های جدا شونده (که کفش از چرخها جدا میشود) سبب سهولت هر چه بیشتر در پوشیدن و در آوردن اسکیتها شده. همچنین سیستمهای پیشرفته و جدیدتر، سبب افزایش علاقه مردم به این ورزش شده. شهری شدن و گسترش مسیرهای پیاده رو، سبب افزایش استفاده از اسکیت خصوصاً در زمینه حمل و نقل شده است.

بنا به نوشته مجله اسکیت نیویورک؛ با وجود شرایط مختلف، به نظر می رسد خیابانهای مانهاتن تقریباً برای اسکیت سواری طراحی شده اند. در این شهر افراد زیادی از اسکیت برای جابه جایی درون شهری استفاده می کنند.

علاوه بر نیویورک، شهرهای بزرگ دیگری نیز مسیرهایی مناسب اسکیت سواری دارند که از آن جمله می توان به مینیاپولیس، سان فرانسیسکو، بوستون، شیکاگو، و فیلادلفیا اشاره کرد.

شلوغی و ترافیک بیش از حد در بزرگراهها، مردم را به سمت پیدا کردن وسیله نقلیه دیگری سوق می دهد. در سال 1970 ، 108 میلیون اتومبیل در جاده های آمریکا تردد می کرد که این تعداد در سال 1997 به 208 میلیون دستگاه رسیده با افزایش بی رویه جمعیت و ترافیک، حتی دوچرخه سواری نیز نمی تواند به عنوان راه حل مناسبی شناخته شود.

به دلیل کاهش میزان نفت در دهه 1990 دولت کوبا سعی در تشویق مردم به استفاده از دوچرخه به جای اتومبیل داشت ولی به دلیل وجود نداشتن زیربنایی فرهنگ استفاده از دوچرخه در این کشور، دوچرخه سواران تازه کاری که در خیابانها به راه می افتادند، تنها از قوانین شخصی خود اطاعت کرده و سبب بروز مشکلات ترافیکی بسیاری می شدند.

در ژاپن، ایستگاههای مربع شکل در مکانهای خاصی جهت پارک کردن دوچرخه ها در نظر گرفته شده ولی با کاهش میزان سرقت دوچرخه در این کشور، مردم دوچرخه های خود را در هر مکان خالی پارک می کنند که سبب بروز ترافیک و بنا به گفته دولتمردان این کشور، سبب آلودگی با دوچرخه میشود.

در هلند که یکی از شلوغترین کشورهای دنیاست، جابه جایی با دوچرخه یکی از روشهای عادی حمل و نقل به شمار می رود ولی به دلیل تعداد بالای دوچرخه ها، پیدا کردن مکانی امن جهت پارک دوچرخه بسیار مشکل است.

امروزه بسیاری از کودکان اسکیت سواری را در سنین پائین به همراه والدین، خانواده و یا دوستان تجربه می کنند. احتمالاً با پیشرفت تکنولوژی، نسلهای بعدی اسکیت سواری را در سنین پائین تری خواهند آموخت. همانطور که امروزه می بینیم بسیاری از اسکیت بازان نوجوان، به نظر می رسد بر روی چرخ به دنیا آمده اند. می توانیم تصور کنیم که نسل آینده اسکیت سواران، استفاده از وسایل نقلیه عمومی و یا پیاده رفتن بین بسیاری مسیرها را مشکل دانسته و نسلی دوستدار اسکیت ایجاد می کنند که باید نیازهای خاص آنان از قبیل داشتن مسیرهای مناسب در برنامه ریزی های امروز در نظر گرفته شود.

 

فرستنده: سيد مصطفي حسيني