اسکیت سواری در خیابان پدیده جدیدی است که در زمان طراحی خیابانها، پیاده روها و مسیرهای خاص مورد نظر نبوده است. بسیاری از رمپ ها برای دوچرخه، عابرین پیاده، کالسکه های بچه و یا صندلی های چرخ دار طراحی شده که مناسب اسکیت سواری نیستند حتی امروزه نیز هنگام طراحی مسیرها، امکانات مورد نیاز برای اسکیت سواران در نظر گرفته نمیشود.
از دهه 1980 در بسیاری مناطق مانند بوستون رمپ هایی مناسب جهت حرکت اسکیت سواران در مسیرهای خاص در نظر گرفته شد ولی با افزایش تعداد اسکیت سواران، دوچرخه ها و حتی عابرین پیاده، امروزه اسکیت سواران ناچارند این مسیرهای خاص را با سایرین شریک شوند. از آنجایی که حرکتهای ناگهانی حین اسکیت سواری و نیز دور زدن و توقف ناگهانی با اسکیت بسیار مشکل است سعی در ایجاد مسیرهای مناسب و خاص جهت اسکیت سواران باید از اولویتهای برنامه ریزان و طراحان مسیرهای شهری باشد. حتی در همان مسیرهای خاصی که جهت اسکیت سواری در بوستون در نظر گرفته شده بسیاری از قواعد اصلی نادیده انگاشته شده که از آن جمله میتوان به ایجاد سطحی سطح و یکنواخت پیش از اتصال رمپ به مسیرهای اصلی عبور اتومبیلها اشاره کرد. از آنجا که کنترل اسکیت خصوصاً هنگام توقف در سر پائینی ها بسیار مشکل است، عدم توجه به مسیرهای مناسب جهت کنترل اسکیت می تواند سبب بروز حوادث بسیاری شود. بنابراین جای تعجب نیست اگر بدانیم که حوادث رانندگی مرتبط با اسکیت سواران و سوانح اسکیت سواری در این منطقه شیوع بسیار بالایی دارد.
در بسیاری از مناطقی که مسیرهای خاص جهت وسایل نقلیه موتوری دارند، طراحان سعی کرده اند به شکلی اسکیت سواری را دشوار و حتی غیر ممکن کنند. خصوصاً در مناطقی که رفت و آمد توریستها بیشتر بوده و در مناطق تجاری، با ناهموار کردن سطح پیاده روها و حتی خیابانها، دوچرخه سواری را بسیار مشکل و اسکیت سواری را غیر ممکن نموده اند. البته بسیاری از ناهمواریهای سطوح که اسکیت سواری در خیابانهاست و به طور غیر عمدی سبب کاهش سرعت اسکیت میشوند.
فرستنده : سيد مصطفي حسيني