مناطق مختلف کلان‌شهر تهران مثل انگشت‌های دست است که هیچ‌کدام را شبیه دیگری نمی‌توان یافت. شمال آن کوهستانی و سبز با بافت قدیمی و تاریخی، جنوب آن گرم و خشک با یک دنیا آثار باستانی از گذشته چندهزار ساله، مرکز آن محل تجمع ادارات و سازمان‌های دولتی و سفارتخانه‌ها، مراکز خرید و مجتمع‌های تجاری و درنهایت 2دنیای متفاوت در شرق و غرب این شهر چندصدساله دیده می‌شود.
خیابان‌های کم‌عرض و گاهی عریض، کوچه‌هایی که گاهی یک نفر هم به سختی از آن عبور می‌کنند و باغ و بستان‌هایی که آن سویش ناپیداست از خاصیت‌های این شهر هزارتو است. همین خواص نامساوی و عدالتی که هیچ‌وقت بر راه‌های این شهر حکمفرما نبوده، باعث شده که ماشین‌دودی‌ها و مرکب‌های دوپای بنزین‌سوز راه برای رفتن پیدا نکنند، چه رسد به دوچرخه‌ها که صدای مظلومیت‌شان به جایی نمی‌رسد.
از این‌رو علاوه بر این‌که یکی از سیاست‌های معاونت حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری تهران، تغییر سهم سفر به مترو، اتوبوس ، تاکسی و دوچرخه است، امکان ایجاد بستر مناسب برای راه‌اندازی خطوط دوچرخه‌سواری وجود ندارد. به همین خاطر شهرداری منطقه11 ابتکاری کرده و مسیر قابل‌توجهی از سطح این منطقه را داخل پارک رازی به دوچرخه اختصاص داده است.
منبع : //forum.irantrack.com.www