ميگوئل ايندوراين- ” Miguel Indurain”
“ميگوئل ايندوراين” اسپانيايي در شانزدهم جولاي 1964 به دنيا آمد. او در دهه 1990 با مجموع هفت پيروزي در “گراندتورها”، دوچرخه سوار برتر محسوب مي‌شد.
او با پنج پيروزي پي در پي (از 1991 تا 1995) در “توردوفرانس”، اولين دوچرخه‌سواري بود كه اين مهم را انجام داد.
“ميگ” ]ميگوئل[ بزرگ Big Mig) ( همچنين دو مرتبه موفق به پيروزي در “جيروايتاليا” در سالهاي 1992، 1993 گرديد كه وي را موفق به كسب پيروزي دوگانه “جيرو ـ توردوفرانس” درآن سالها نمود.
استراتژي “ايندوراين” براي پيروزي شبيه به راهبرد “ژاك آنكتيل” بود: يعني پيروزي در تايم تريلها و حفظ آن در مراحل كوهستاني.البته “ايندوراين” قادر به انجام چيزي بيش از صرفاً حفظ (پيروزي در مراحل كوهستاني) بود.
او يك سربالا رو توانمند بود و مي‌توانست ازاین طريق در مراحل كوهستاني به خوبي فشار بياورد به علاوه او با توجه به جثه بزرگش يك نيروي بالقوه در مراحل كفي به شمار مي‌آمد.
داستاني كه فقط قبل از آن دوبار اتفاق افتاده بود در 1974 توسط “ادي مركس” بلژيكي و در 1987 توسط “استفان روشه” ايرلندي.
در خلال سالهاي اوج،”ميگوئل” برترين دوچرخه سوار تايم تريل رو بود. او اولين قهرمان دوچرخه سواري تايم تريل در المپيك 1996 “آتلانتا” بود (از آن سال به بعد اجازه حضور حرفه‌اي ها در المپيك داده شد).” ايندوراين” البته در 1995 قهرمان تايم تريل جهان گرديد.
گرچه “ايندوراين” هيچ يك از پنج مسابقه بزرگ كلاسيكها را برنده نشد اما او يكي ديگر از مسابقات مهم كلاسيك دوچرخه سواري يعني كلاسيك “سان سباستين” را فتح نمود.
“ايندوراين” هرگز برنده مسابقه جاده قهرماني جهان نشد اما در سه رويداد از اين مسابقه تا نزديكي كسب مقام قهرماني پيش رفت.
در مسابقات جاده قهرماني جهان سال 1993 ” ايندوراين” پشت سر “لنس ارمسترانگ” دوچرخه سوار 21 ساله امريكايي دوم شد در سالي كه “ايندوراين” هم “توردوفرانس” و “جيروي ايتاليا” را فتح كرده بود و پيروزي در مسابقه جاده قهرماني جهان درآن سال مي‌توانست به افتخار دست نيافتني “تاج سه‌گانه”( Triple Crown) دست يابد.
“ايندوراين” در مسابقه جاده قهرماني جهان سال 1995 نيز دوم شد.
در آن سال او نقش يك هم تيمي تمام عيار را براي “آبراهام اولانا”( Abraham Olana )بازي كرد اوبا تعقيب رقبا از نزديك و با خوابيدن در باد آنها زماني كه آنها قصد گرفتن “اولانا” را داشتند سد راه آنها مي‌شد.
آن سال مسابقه جاده در يك مسير دشوار برگزار مي‌شد و “ايندوراين” احتمالاً قويترين دوچرخه سوار بود، فوق سربالارو “ماركو پانتاني” از ايتاليا سوم شد كه نشان مي‌داد مسير مسابقه در آن سال چقدر انتخابي بوده است.
يك واقعيت جالب از مسابقه آن سال اين بود كه “آبراهام اولانا”، برنده مسابقه از خط پايان با يك تاير پنچر شده عبور كرد. او در حدود دو كيلومتر پایاني مسابقه را با همان تاير طي كرد تا خط پايان را رد كند.
“ايندوراين” در مسابقات جاده قهرماني جهان 1991 نيز پشت سر “جياني بوگنو” ايتاليايي و “استيفن روكس” هلندي سوم شد.
در ديگر مسابقات گراندتور،” ايندوراين” در “وولتاي اسپانيا” 1991 بعد از “ملكورمائوري پرات” اسپانيایي دوم شد. او در “جيروي” ايتاليا 1994 بعد از “اوگنی برزين” روسي و “ماركو پانتاني” ايتاليايي سوم شد.
“ايندوراين” عمده تلاشهاي خود را در مسابقات مرحله‌اي متمركز كرده بود. روي اين اصل او برنده مسابقات مهم چند مرحله‌اي نظير “پاريس ـ نيس” (2 بار)، “دافين ـ ليبره” (Dauphine – Libere ) (2 بار) و تور”كاتالونيا” (Tour of Catalonia) (3 بار) گرديد.
دوره فرمانروايي “ميگوئل” در “توردوفرانس” در 1996 به پايان رسيد زماني كه وي در يك رقابت پر سر و صدا از “بيارن ريس” Bjarne Riis دانمارك شكست خورد. “ايندوراين” بعد از كسب مدال طلا در مسابقه تايم تريل المپيك از دوچرخه سواري خداحافظي كرد.
ترجمه و گردآوری : علی اکبر عبدل زاده