از جمله تزئينات برگزيده نصب يک دوچرخه غول پيکر 28 مدل «هرکولس» در وسط ميدان استقلال مشهد بود که براي خيلي‌ها نوستالژي داشت. حتي خيلي از زائران و مجاوران به خودشان زحمت مي‌دادند و از خودرويشان پياده مي‌شدند و در کنار اين دوچرخه که حداقل 3 برابر قد يک آدميزاد ارتفاع داشت، عکسي به يادگار مي‌انداختند! البته همين که اين مسئله باعث نشد شهرداري به فکر بليتي کردن اين عکس‌ها باشد، خودش جاي بسي تشکر و قدرداني دارد. «حسين درخشاني» مدير اين پروژه است که با همکاري هنرمندان مجسمه‌سازي چون «مسلم ماروسي»، «سعيد خاتمي» و «محسن انصاري» اين دوچرخه را ساخته‌اند. با درخشاني که از همکاران ما در واحد صفحه‌آرايي روزنامه خراسان نيز است گفت‌وگويي انجام داديم که بخشي از آن را در ادامه مي‌خوانيد:
خوب بهتر است براي شروع کمي از مشخصات اين دوچرخه بگوييد تا آن‌هايي که طرح را از نزديک نديده‌اند، کمي بيشتر در جريان کار قرار بگيرند.
ارتفاع اين دوچرخه از سطح زمين تا دسته آن حدود 6 متر است و طولش هم حدود 9 متر.
تقريبا مي‌توان گفت 5 برابر يک دوچرخه معمولي 28 مدل هرکولس است. در واقع براي اين‌که کار واقعي به نظر برسد ما تمام اجزاي دوچرخه را اندازه‌گيري کرديم، اعم از قطر لوله‌ها، طوقه، زين و… سپس همه اين اجزا را در مقياس 5 برابر ساختيم.
در ساخت از چه موادي استفاده کرديد، منظورم اين است که واقعا با فلز کار کرديد يا اگر از نزديک طرح را ببينيم متوجه خواهيم شد که تمام آن پلاستيک است؟
متعلقاتي که در طرح وجود دارد مثل ماهي قرمز از فايبرگلاس ساخته شده‌اند، خورجين دوچرخه هم جاجيم با بافت درشت است ولي براي ساخت اجزاي دوچرخه از لوله‌هاي فلزي، ميلگرد و ورق‌هاي فلزي استفاده کرديم. زنجير دوچرخه، زنجير تراکتور است و براي ساختن زين هم از فنر ماشين استفاده شده‌است!
پس بايد وزن سنگيني هم داشته باشد؟
بله حدود يک تن وزن دارد. ما براي اجراي طرح مجبور شديم قطعات دوچرخه را به‌وسيله کاميون به محل نصب برده، همان جا کار را انجام دهيم.
ساخت اين دوچرخه چه‌قدر زمان برد و چند نفر را درگير کرده بود؟
در تيم ما به غير از خودم 3 نفر مجسمه‌ساز و 3 نفر هم نيروي کار حضور داشتند. در مجموع طراحي و ساخت طرح يک ماه زمان برد.
مي‌دانم که کار شما هنر است و هنر را نبايد با ريال و ليره سنجيد، ولي به هر‌حال هنرمند هم امرار معاش مي‌کند، سوال من اين است که اجراي اين طرح به قول بازاري‌ها چيزي هم براي شما داشت يا نه؟!
شما بازاري سوال کرديد اجازه بدهيد من هم به لهجه بازاري‌ها بگوييم که نه کاملا ير به ير شد و به قول معروف چيزي ته آن باقي نماند.
چه هدفي را دنبال مي‌کرديد که 7 نفري يک ماه وقت گذاشتيد تا اين دوچرخه را بسازيد؟
ما دوست داشتيم مردم با ديدن اين دوچرخه که قطعا براي خيلي‌ها يادآور خاطرات بسياري است، کمي از زندگي ماشيني خارج شوند و به ياد فضاي صميمي و بي‌تکلف سال‌هاي نه‌چندان دور گذشته برگردند. امروزه زندگي آپارتمان‌نشيني المان‌هاي خاص خودش را دارد که المان‌ها و نشانه‌هاي قديم در آن رنگ باخته است.
خب حالا چرا دوچرخه؟! چطور شد اين طرح به ذهن‌تان رسيد و سراغ المان‌هاي ديگري نرفتيد؟!
شايد يک دوچرخه 28 در نظر خيلي‌ها يادآور خاطرات بيشتري باشد. يادآور پدر يا پدربزرگي که پس از يک روز سخت کاري با اين دوچرخه به منزل مي‌آيد و خريد روزانه را هم انجام داده است، خصوصا خريد شب عيد.
خودتان هم در زندگي شخصي‌تان اين صحنه‌هاي زيبا را تجربه کرده‌ايد؟
بله من هم پدرم يکي از همين دوچرخه‌ها را داشت و اتفاقا براي ساخت همين طرح از دوچرخه پدرم عکس گرفتم.
بزرگ‌ترين دوچرخه‌اي که ساخته شده چه‌قدر است؟
خبر دقيقي ندارم ولي به مسؤلان پيشنهاد داده‌ايم که تحقيقي در اين زمينه انجام شود، شايد در کتاب رکوردها قابل ثبت باشد.
به نظر شما ساخت بزرگ‌ترين‌ها دشوارتر است يا ساخت کوچک‌ترين‌ها؟!
ماهيت کار خيلي تفاوتي ندارد، کار مينياتور هم دغدغه خودش را دارد، مثل اين‌است که بپرسيد يک کيلو پنبه سنگين‌تر است يا يک کيلو آهن؟!
قرار است در آينده با اين دوچرخه شما چه‌کار کنند؟
ظاهرا قرار است در آينده به پارک ملت منتقل شود. البته احتمالا المان‌هاي آن مثل ماهي قرمز و جعبه شيريني که مخصوص مناسبت عيد نوروز است از آن برداشته شود و به جاي آن‌ها سوغات مشهد را کار کنيم که براي زائران هم زيبا باشد.
به غير از طرح خودتان کدام يک از طرح‌هاي ديگر را زيبا ديديد؟
فکر مي‌کنم طرح نقارخانه که در 3 نمونه توسط «کاظم خراساني» ساخته شده و در چهارراه مقدم و ميدان فردوسي نصب شده بود هم از طرح‌هاي زيبا و موفق باشد.
اجازه بدهيد براي اولين سوال از شما بپرسم اگر قرار بود خودتان با يکي از اين تابلوها عکس بگيريد، پشت کدام‌يک از آن‌ها مي‌ايستاديد؟
يکي از تابلوها يک مرد تربتي را در حال رقص چوب نشان مي‌دهد، فکر مي‌کنم با او عکس مي‌گرفتم چون خراساني بودن اين اثر بيشتر از ديگر آثار به نمايش در‌آمده در اين پروژه مورد توجه بود.
شما در خلق اين تابلوها چه هدفي را دنبال مي‌کرديد؟
يکي از اهداف استقبال از بهار بود و اين که بتوانيم روحيه مردم را شاد کنيم. از آن‌جا که استقبال مردمي از اين طرح خوب بود، فکر مي‌کنم اين پروژه توانست لذت روحي مردم را تامين کند. البته در مجموع تمام طرح‌ها، فضاي بصري شهر را تغيير داده بود.
اين ايده براي اولين‌بار است که اجرا مي‌شود يا نمونه‌هاي ديگر آن در گذشته وجود داشته است؟
ببينيد اين قبيل آثار از قرن 17 ميلادي در اروپا رواج داشته است ولي من به جرات مي‌گويم حداقل در ايران و آن هم در فضاهاي شهري تا‌کنون ديده نشده بود. خصوصا اين که ما در اين طرح سعي کرديم لباس محلي اقوام ايراني را نيز به نوعي مطرح کنيم.
يک نکته که خود من در ايام نوروز خيلي به آن فکر مي‌کردم اين بود که چرا اين تابلوها در معرض پديده شوم ونداليزم (تخريب اموال عمومي) قرار نمي‌گيرند، خصوصا اين که روي زمين هم نصب شده بودند. آيا براي حفظ و نگه‌داري آن‌ها برنامه خاصي داشتيد؟
در يکي دو مورد پروژکتورها سرقت شد ولي در مجموع حرکات ونداليزم بسيار بسيار کم بود که اين جاي تشکر دارد. برنامه خاصي نداشتيم، من فکر مي‌کنم تا زماني که اين قبيل طرح‌ها براي ما نشان داده نشود، بيم ونداليزم بسيار بيشتر است. اما زماني که اين طرح‌ها مدام تکرار شوند، براي ونداليزم‌ها عادي مي‌شود و طرح مصون از آسيب مي‌ماند. ضمن اين‌که بايد فرهنگ‌سازي کرد، سطح سواد بصري مردم را بالا برد.
طرح خودتان را چه‌قدر موفق مي‌دانيد و اصولا طرح موفق چه ويژگي‌هايي دارد؟
هدف طرح مهم است و يک طرح بايد بتواند به هدف خودش دست پيدا کند. هدف ما اين بود که مردم با اثر ارتباط برقرار کنند و با آن عکس بگيرند يعني خودشان را جزئي از طرح بدانند که خدا را شکر محقق شد! طرحي که زيبا باشد ولي مردم با آن ارتباط برقرار نکنند خيلي موفق نيست. مثلا بعضي از طرح‌ها چهره شهر را کودکستاني کرده بود يا مثلا در مکان مناسبي نصب نشده بود.
به غير از طرح خودتان کدام يک از طرح‌ها را موفق ديديد؟
دوچرخه پدربزرگ، رقص‌گندم و درخت مينياتوري در چهارراه خيام.
اين پروژه شما چه‌قدر هزينه برد و آيا در کل از آن راضي بوديد؟
طراحي، نصب و اجراي آن 135 ميليون ريال هزينه داشت. در مورد قسمت دوم سوال شما مي‌توانم بگويم به نسبت سال‌هاي قبل خوب بود ولي تا مقصد فاصله زيادي دارد.
چند نفر با شما همکاري داشتند؟
اين پروژه که در مجموع 10 طرح و در قالب 15 تابلو ارائه شده بود، محصول تلاش چندين گروه بود که وظيفه طراحي، نصب و مونتاژ آن را به عهده داشتند. در کل فکر مي‌کنم حدود 20 نفر با ما همکاري مي‌کردند.
سرانجام وضعيت اين طرح چه خواهد شد؟
در اواخر فروردين ماه از بولوار ملک‌آباد جمع‌آوري مي‌شود و به پارک‌هاي خطي از جمله پارک مقابل استانداري در خيابان بهار منتقل مي‌شود.
http://www.khorasannews.com/News.aspx?type=6&year=1389&month=1&day=29&id=75730