لویسون بوبه ” Louison Bobet”

“لویسون بوبه” در استان “بريتاني” فرانسه در دوازدهم مارس 1925 به دنيا آمد. “بوبه” قهرمان بزرگي بود و دوچرخه‌سوار كاملي محسوب مي‌شد.

او اولين دوچرخه سواري بود كه سه بار پياپي در سالهاي 1953، 1954 و 1955 توردوفرانس را فتح كرد.
او در سال 1950 سوم شد ولي پيراهن كوهستان را در همان سال برنده شد. “بوبه” با 19 ثانيه اختلاف نسبت به “گاستون ننچيني” ((Gastone Nencini در “جيرو” 1957 دوم شد. در حالي كه او در 1951 برنده پيراهن كوهستان “جيرو” گرديد.

“بوبه” درسال 1954 قهرمان جاده جهان شد و در سالهای ( 1957، )1958 نايب قهرمان گرديد، در حاليكه در سال 1950 عنوان پنجم را به دست آورد.
“بوبه” كلاسيك معتبر “پاريس ـ روباكس” را در سال 1956 برنده شد و در سالهای ( 1951 و 1955 ) دوم شد. او كلاسيك “ميلان ـ سان رمو” را در سال 1951، كلاسيك “فلاندرز” را در سال 1955 و توركلاسيك” لومباردي” را در سال 1951 فتح كرد.




روي هم او برنده چهار مسابقه از پنج مسابقه كلاسيك بزرگ گرديد. علاوه بر چهار كلاسيك بزرگ او مسابقات مهم متعدد ديگري را نيز پيروز شد.
رزومه كاري او گرچه به اندازه ديگران طولاني نيست ولي او را به يكي از بزرگترين دوچرخه سواران تمام ادوار تبديل كرده است كه قادر به پيروزي در گراندتورها، مسابقات جاده قهرماني جهاني و كلاسيك هاي مهم بود.
“بوبه” به دليل توانايي طبيعي و شيوه ركاب زدن نرم مورد تكريم است اما پشت كار و سخت كوشي وي او را به قهرمان مبدل ساخت.
“بوبه” به خود ياد داد كه چگونه اسپرينت كند او عادت داشت در پايان هر مسابقه اسپرينت كند چه براي مقام اول و چه براي مقام چهلم.
در نتيجه اين تمرين او قادر شد تا بهترين” اسپرینترهاي” دوران خود را شكست دهد. او همچنين در كوهستانها به تمرين پرداخت طوريكه قادر بود در صعودهاي بزرگ با متخصصين سربالارو به رقابت بپردازد.



دوران حيات حرفه‌اي “بوبه” بين دو بزرگ ديگر دوچرخه سوار قرار گرفت: “فائوستوكوپي” و “ژاك انكتيل”
“كوپي” در مورد “بوبه” گفته بود: “بوبه بهتر از هركسي چگونه رنج كشيدن را مي‌داند و توانايي‌هاي بازيابي (ريکاوري) او غيرقابل رقابت هستند. دوچرخه براي او به معناي همه چيز است. در حقيقت خون زندگي اوست و راهي كه براي زندگي به كار مي‌برد الگويي براي قهرمانان تازه وارد است.”

“آنكتيل” در مورد “بوبه” گفته بود: “در نظر بوبه هيچ مسابقه كم اهميتي وجود ندارد. هر مسابقه براي او مهم است و او مي‌خواهد همه چيزش را به عموم مردم بدهد. بوبه مي‌داند كه تنها يك راه مسابقه دادن وجود دارد و آن مسابقه دادن براي پيروزي است هر آنچه كه از خود گذشتگي مي‌طلبد.”

جملات فوق احترام و عزتي نهفته ای را كه دوچرخه سواران و عموم مردم برای او قایل بودند را به خوبي نشان مي‌دهند.
دوره حيات ورزشي موثر” بوبه ” در 15 دسامبر 1961 خاتمه يافت زماني كه خودروي او از جاده اصلي منحرف شده و به درون دره لغزيد. استخوان “فمو”ر پاي بوبه شكست و دوران ريکاوري او طولاني و دشوار گرديد.
او نهايتاً دوباره قادر به مسابقه دادن شد اما سال بعد در دهم آگوست 1962 در 37 سالگي بازنشسته شد.
او در سيزدهم مارس 1983 يك روز بعد از جشن تولد 58 سالگي‌اش درگذشت.


ترجمه و گردآوری : علی اکبر عبدل زاده