(1) ادي مركس”Eddy Merckx ”
شايد به راحتي بتوان گفت كه “ادي مركس”بل‍ژيكي برترين دوچرخه سوار تمام ادوار اين رشته ورزشي مي‌باشد. به وي لقب «آدم خوار» ” The Cannibal” به دليل اشتهاي سيري ناپذيرش براي كسب پيروزي داده شده بود. وي تقريباً موفق به فتح تمامي مسابقات مهم نه يكبار بلكه به دفعات گرديد.
“مركس” متولد هفدهم ژوئن 1945 به مدت سيزده فصل در بالاترين سطح به دوچرخه سواري پرداخت وليكن وي به ناگهان و به مدت ده سال تمام دوچرخه سواري جهان را قبضه كرد.
طوري كه گويي كسي به غير از او در جهان دوچرخه‌سواري وجود ندارد.” مركس” در سال 1964 مسابقات آماتوري جاده قهرماني جهان را از آن خود ساخت و بعد از آن وارد دنياي حرفه‌اي گرديد.
اولين پيروزي مهم او در 20 سالگي و در مسابقه كلاسيك( ميلان ـ سان رمو) “”Milan – SanRemo به سال 1966 صورت گرفت و البته نكته جالب زندگی حرفه‌اي “مركس” اين است كه آخرين پيروزي مهم او نيز در همين مسابقه و ده سال بعد اتفاق افتاده است.
در سالهاي اوج فعاليت حرفه‌اي از 1969 تا 1975، “مركس” 35 درصد از كل مسابقاتي را كه در آنها شركت كرد با پيروزي پشت سر نهاد، نتيجه‌اي كه در نوع خود جالب و باور نكردني است. او” توردوفرانس” را پنج بار، “جيروي ايتاليا” را نيز پنج بار و “وولتاي اسپانيا” را يك بار فتح نموده است تا بار ركورد مجموع 11 پيروزي در “گراندتورها” دست نيافتني باشد.
ضمنا وي تمامي پنج مسابقه بزرگ كلاسيكها را(5 Monuments) بيش از دوبار برنده شده است. ركورد مجموع 19 پيروزي “مركس” در اين پنج كلاسيك بزرگ يك ركورد تكرار نشدني به نظر مي‌رسد.
از آن پنج مسابقه بزرگ، “مركس” مسابقه كلاسيك” لي‌يژ ـ باستون ـ لي‌يژ” (Liege – Bastogne – Liege) را پنج بار و “ميلان ـ سان رمو” را هفت بار برنده شده است كه ركوردي خارق العاده محسوب می شود.
او در طول حيات ورزشي خود ركورد 525 پيروزي (شامل 445 پيروزي حرفه‌اي) را به جاي گذارده است كه بعيد است دوچرخه‌سواري قادر به تكرار آن باشد.
وی در بين سالهاي 1968 و 1974 به ركورد 11 پيروزي در “گراندتورها” دست يافت. ضمناً “مرکس” تنها دوچرخه‌سواري است كه برنده تمامي رده‌بندي‌ها (مجموع انفرادي، كوهستان و امتيازي) در يك فصل در “تور دوفرانس” (1969) و “جيروي ايتاليا” (1968) شده است.”مركس” دوگانه “توردوفرانس ـ جيروي ايتالي”ا را در سالهاي 1970، 1972 و 1974 و دوگانه “جيروي ايتاليا ـ وولتاي اسپانيا” را در سال 1973 فتح كرد.
عليرغم همه اين موفقيتها”مركس” نيز از مصدوميت و حوادث مصون نماند. در سال 1969 او در انتهاي فصل دوچرخه سواري در نمایشگاه مسابقه تعقیب جاده (اين مسابقه با تعقيب يك دوچرخه موتوري 98 سي سي توسط دوچرخه سوار صورت مي‌گيرد، اين دوچرخه‌هاي موتوري دو سيلندر كه از طريق يك دنده ثابت از سوي دوچرخه ـ موتور سوار پدال زده مي‌شود به طوري كه با ايجاد يك سرعت تقريباً ثابت پيش‌روي دوچرخه سوار حركت مي‌كنند و دوچرخه سوار به دنبال دوچرخه موتوري حركت مي‌كند) شركت نمود.
در اين رقابت يك موتور سوار و دوچرخه سوار تعقيب كننده‌اش دقيقاً در پيش روي “مركس” و موتورسوار همراه وي تعادل خود را از دست داده و بر زمين خوردند كه اين موضوع سبب سقوط”مركس” و موتورسوار همراه وي گرديد.
موتورسوار در دم جان سپرد و “مركس” به شدت از ناحيه سر دچار جراحات عميق گرديد كه باعث بيهوشي او شد.
البته اين آخرين باري نبود كه “مركس” دچار مصدوميت گردید، او مصدوميت‌هاي ديگر را نيز تجربه كرد و ليكن او موظف بود تا طريق پيروزمندانه خود را طي كند، وي در جريان “توردوفرانس” 1975 و به هنگام صعود بهPooy – de Doom”” (يكي از مراحل سخت كوهستاني تور) از سوي يك تماشاگر خشن فرانسوي مورد حمله قرار گرفت و ضربه مشت او به شكم “مركس” اصابت كرد.
چند روز بعد او دچار سانحه شد و استخوان گونه‌اش شكست اما اين موضوع باعث نشد تا او مسابقه را رها كند. در انتهاي آن دوره “مركس” تور را به “برنارد سيونت” واگذار كرد اما فاصله زماني آن دو زير سه دقيقه بود.
برنامه كاري فشرده “ادي مركس” فشار زيادي بر او وارد ساخت، او آخرين “گراندتور ” خود را در سال 1974 و در سن 29 سالگي برنده شد.
آخرين كلاسيك مهم خود را در سال 1976 و در سي سالگي تجربه نمود وي دو سال بعد در هفدهم ماه مي 1978 و در سن 32 سالگي از دنياي دوچرخه‌سواري خداحافظي كرد.
ترجمه و گردآوری : علی اکبر عبدل زاده