برنارهينو ” Bernard Hinault ”
“برنارهينو” متولد چهاردهم نوامبر 1954 است. شايد با توجه به ميزان موفقيتهاي ورزشي او بتوان گفت كه تنها “ادي مركس” بلژيكي دوچرخه سوار بهتري نسبت به «هينو» بوده است.
به دليل سبك مبارزه ويژه “برنارهينو” زماني كه رقبا از هر سو عرصه را به او تنگ ميكردند˛ لقب «گوركن» (The Badger ) به او داده شده است. (گوركن نمونه واقعي يك حيوان وحشي است كه شرافت يك مبارز واقعي را زماني كه احساس خطر ميكند، به نمايش ميگذارد، او تا پاي جان به مبارزه ميپردازد.)
“هينو” نظير “ادي مركس” دوچرخه سوار كاملي بود كه به خوبي قادر به صعود در مسيرهاي سربالايي، اسپرینت و تايم تريل بود. ركورد 10 پيروزي وي در گراندتورها او را بعد از “مركس” در رتبه دوم برترين دوچرخه سواران جهان قرار داده است. (مركس با 11 پيروزي نفر اول است.)
“هينو” به همراه” مركس” تنها دوچرخهسواراني هستند كه قادر به پيروزي در تمامي ردهبندي انفرادي “توردوفرانس” شدهاند (ردهبندي مجموع انفرادي، امتيازي و كوهستان)، تنها تفاوت در اين است كه “هينو” برخلاف “مركس” در يك فصل همه اين عناوين را يكجا به دست نياورده است.
ركورد 28 پيروزي در مراحل “توردوفرانس”، “هينو” را بعد از “مركس “كه 34 پيروزي كسب كرده است ، در رتبه دوم برترين دوچرخه سواران جهان قرار ميدهد، او در سال 1979 هفت مرحله و در سال 1981 پنج مرحله را با پيروزي پشت سر گذارد.
تعداد 250 پيروزي حرفهاي “هينو” كه از آن جمله 52 پيروزي تايم تريل را شامل ميشود در نوع خود بسيار جالب است. “هينو” همچنين يك دوچرخهسوار يك روزه بسيار توانا بود كه موفق به فتح مسابقه جاده قهرماني جهان و نيز پنج پيروزي در پنج كلاسيك بزرگ گرديد البته او هيچگاه فاتح تور “فلاندرز”(Tour of Flanders) يا “ميلان ـ سان رمو” Milan) (San Remo نگرديد.
يكي از خاطره انگيزترين پيروزيهاي “هينو” مسابقه كلاسيك “لييژ ـ باستون ـ لييژ”( Liege – Bastogne – Liege) در 1980 و در كشور بلژيك بود.
مسابقه ماه آوريل آن سال در شرايط آب و هواي زمستاني برگزار ميشد كه در طول روز رفته رفته بدتر هم ميشد. از 174 دوچرخه سوار استارت كننده تنها 21 نفر به آخر خط رسيدند.” هينو “80 كيلومتر آخر مسابقه را به تنهايي و در ميان كولاك شديد ركاب زد و مسابقه را با 9 دقيقه و 24 ثانيه اختلاف نسبت به نفر دوم فتح كرد.
“هينو” به وضوح قدرتمندترين دوچرخه سوار در پيروزي سال 1980 قهرماني جاده جهان بود كه در “سالانشز” (Salanches) فرانسه برگزار گرديد. او در مسابقهاي كه فقط تعدادي انگشت شمار مسابقه را به پايان رساندند، از همان شروع مسابقه همه را به سرعت كنار زد.
ركورد “هينو” حداقل در “گراندتورها” احتمالاً ميتوانست بهتر از اينها باشد ولي به دليل مصدوميت زانو اين مهم تحقق نيافت.
“هينو” مجبور به صرفنظر كردن از شرکت در “توردوفرانس” سال 1980 به دليل زانوي مصدوم خود گرديد و در سال 1983 نيز به دليل عمل جراحي زانو این تور را از دست داد. (يكي از مديران برگزار كننده “توردوفرانس” در كتاب خاطرات خود دليل مصدوميت زانوي”هينو” را عوارض دوچرخهسواري در مسيرهاي دشوار با «دنده سنگين» ذکر کرده است).
وي در سال 1985 فاتح “توردوفرانس” گرديد كه در اين راه “گرگ لموند”( Greg LeMond) آمريكايي كمك شاياني به وي نمود. در مقابل “هينو” قول داد كه در فصل آينده براي قهرماني “لموند” تلاش نمايد.
در خلال تور سال 1986 “هينو” برخلاف قولي كه به “لموند” داده بود به وي حمله كرد و پيراهن زرد را به عنوان ليدر مسابقه به تن نمود، او به حمله كردن به” لموند” ادامه داد تا اين كه ديگر دوچرخه سواران “هينو” را به دام انداختند. “لموند” آن قدر توانايي داشت تا به ديگر دوچرخه سواران ضد حمله زده و پيراهن زرد را خود بر تن كند. حملات “هينو” براي بازپسگيري پيراهن زرد سودي دربر نداشت و تايم تريل نهايي نيز خاتمه يافت و پس از آن مشخص شد كه “لموند” به سوي پيروزي گام برميدارد.
زماني كه از “هينو” در مورد تاكتيكهايش سئوال شد، پاسخ اش آن بود كه “لموند” نيازمند يادگيري طريق پيروز شدن همراه با دشواري بود و اين درس احتمالاً “لموند” را به قهرمان بهتري تبديل خواهد كرد. شايد اين موضوع و دست به دست شدن پيراهن زرد جذابيتهاي بيشتري به “توردوفرانس” آن سال (1986) داد.
“هينو”دوچرخه سواري را در اوج ترك كرد، او در نوامبر 1986 بازنشسته شد. آخرين مسابقه او يك رقابت “سايلكو كراس” Cyclo Cross)) بود، او در آن ايام 32 ساله بود.
موفقيتهاي هينو شامل پنج قهرمانی در ” توردوفرانس”( دو نايب قهرماني، يك پيراهن كوهستان و يك پيراهن امتيازي) ميگردد، او همچنين سه بار “جيروي ايتاليا” را فتح نمود، دوبار فاتح “وولتاي اسپانيا” گرديد. يك قهرمانی جهان، يك سومي و يك عنوان پنجمي مسابقات جاده قهرماني جهان، يك عنوان قهرماني پاريس ـ “روباكس” ((Paris – Robaix، دو عنوان قهرماني” لييژ ـ باستون ـ لييژ” و دو پيروزي در “تورلومباردي” Tour of Lombardi)) به اضافه پيروزي در مسابقه كلاسيك “آمستل گولد” (Amstel Gold )، “خنت ـ وولهم” (Gent – Wevlhem) و دو عنوان قهرماني در كلاسيك (Fleche – Wallone) را در كارنامه دارد.
«برنارهينو» دوگانه”توردوفرانس ـ جيروي ايتاليا” را در سالهاي 1982، 1985 فتح كرده و دوگانه “توردوفرانس ـ وولتاي اسپانيا” را در سال 1978 به دست آورده است. وي تنها دوچرخه سواري است كه هر سه گراند را حداقل دوبار برنده شده است.
ترجمه وگرد آوری : علی اکبر عبدل زاده