همشهری جوان: وقتی هنوز کلمه تابستان با انواع و اقسام کلاس های زبان و شنا و ژیمناستیک از صبح تا شب مترادف نشده بود، وقتی که هنوز خیابان ها به جای ترافیک جایی برای بازی داشتند و وقتی که هنوز معدل 20 گرفتن کار سختی بود که از عهده هر کسی برنمی آمد، دوچرخه یک رویا بود. دوچرخه ای که پدر قول می داد بعد از تمام شدن امتحانات خردادماه و به شرط ها و شروط ها برایمان بخرد تا عصرهای بی حوصلگی تعطیلات را با آن بگذرانیم. دوچرخه ای که خیلی وقت ها نو نبود.

دست اول نبود اما برای ما این چیزها اصلا مهم نبود. همین که چرخ هایش بچرخند و ترمزش خیلی بازی درنیاورد، کفایت می کرد. حالا اما حداقل 15 سال از آن روزها گذشته و دوچرخه، آرزوی بچگی های ما دیگر دست نیافتنی نیست. کافی است موقع پیاده روی صبحگاهی یا عصر وقتی که خسته در حال برگشتن به خانه هستید، نگاهی به دور و برتان بیندازید تا چشمتان به یکی از آنها بخورد و خیلی خارجی طور به جای گیر کردن در ترافیک، لبخندزنان و با دوچرخه از همه جلو بزنید. این روزها خانه های دوچرخه در بیشتر مناطق تهران پاتوق جوان ها شده اند، اگر شما هم می خواهید از قافله عقب نمانید، بجنبید که یک ماه بیشتر از تابستان و هوای خوب نمانده.

خانه های دوچرخه

فضای این خانه های دوچرخه خیلی اروپایی است. به این شکل که شما در همان حال که دارید به گرمای هوا بد و بیراه می گویید و فکر می کنید باید 20 دقیقه در ترافیک خیابانی بمانید که با خانه تان خیلی فاصله کمی دارد، یکهو گوشه ای از چهار راه یک خانه دوچرخه به رویتان باز می شود. حالا می توانید بروید یکی از دوچرخه ها را بردارید و تا ایستگاه بعدی خانه دوچرخه که اتفاقا سر کوچه هاتان هم هست، طی طریق کنید.

آن هم در حالی که باد لای موهایتان می رود و هیچ ترافیکی در مسیر ویژه شما مشاهده نمی شود. البته تا وقتی که طرح همه مناطق تهران از جمله سر کوچه شما را به طور کامل دربر بگیرد، باید کمی صبر کنید اما اگر در مناطقی مثل 8، 22، 9، 12، 5 و 7 زندگی می کنید، جملات چند خط قبل تر برای شما کاملا نمود عینی پیدا کرده است. در بقیه مناطق هم کم و بیش خانه های دوچرخه راه افتاده و در حال گسترش است.

شرایط استفاده: در هر کدام از خانه های دوچرخه که البته اسمشان خانه است و منظور کانکس هایی با 6 تا 12 متر فضا هستند، 28 تا 80 دوچرخه در انتظار پاهای قدرتمند شما برای رکاب زدن هستند. وقتی به آنجا بروید و بخواهید برای اولین بار از دوچرخه ها استفاده کنید، باید 5 هزار تومان پول، دو قطعه عکس و فتوکپی شناسنامه و کارت ملی تان را تحویل مسئول مربوطه بدهیدو کارت دوچرخه دریافت کنید اما از دفعات بعد با لبخند کارت را نشان می دهید و دوچرخه را برمی دارید.

در ضمن حواستان باشد چون دوچرخه ها بیمه هستند، شما هم موقع استفاده از دوچرخه ها بیمه هستید اما از آنجایی که خطوط ویژه مخصوصدوچرخه تراکم زیادی ندارند، تصادف شما فقط احتمال دارد با درخت باشد! لازم است بدانید که دوچرخه های حرفه ای ها با آنهایی که تازه چرخ های کمکی شان را باز کرده اند، فرق می کند. اگر حرفه ای هستید، سراغ دوچرخه های دنده ای نارنجی رنگ بروید و تا کهنه نشده اند، حالش را ببرید. در غیر اینصورت دوچرخه های سبز رنگ مخصوص تازه کارها در اختیار شماست. البته ناگفته نماند که همه دوچرخه ها مجهز به قفل ایمنی، سبد خرید و کلاه ایمنی هستند. مراقب باشید که از زمان مقررتان برای استفاده از دوچرخه که 4 ساعت تعیین شده، تجاوز نکنید که مسوولان خانه دوچرخه با ردیاب دنبالتان هستند و پیچاندن در کار نیست. البته اگر بخواهید بیشتر از این مدت زمان دوچرخه سواری کنید، می توانید به ایستگاه بعدی بروید وبرای چهار ساعت دیگر دوچرخه تان را تمدید کنید.

منبع: بهترین ها