هميشه منظم و پيوسته رکاب بزنيد! تنفس خود را کنترل کنيد! آرام و پيوسته تنفس کنيد، اينکار علاوه بر کاهش خستگى و حرارت بدن باعث افزايش دقت و توان نيزمى شود.

براى داشتن اعتماد بنفس و انجام حرکات با آرامش خيال بايد هميشه سعى کنيد از لوازم ايمنى استفاده کنيد،( حتى اگر مسخرتون کردند)
لوازمى مانند:
کاسکت استاندارد،دستکش، زانوبند، ساق بند و کتف بند که اين موارد در رشته هاى کوهستانى اهميت بيشترى داره!
همينطور بايد هميشه از سلامتى قطعات دوچرخه (ترمزها،اتصالات، باد لاستيکها و…) مطمئن شيد!
حتما يک کيف براى زير زين تهيه کنيد و از اون براى جعبه کمکهاى اوليه استفاده کنيد!

اول از سربالايى رفتن شروع مى کنيم:
بالاتنه رو روبه جلو متمايل کنيد، بازوها رو مقدار کمى خم کنيد تا حالت فنري پيدا کند!
باپنجه پا رکاب بزنيد و پاشنه رو به پايين متمايل کنيد!

در سربالايى هاى شديد جلوى زين بشينيد و در صورت داشتن شاخ گاوى از اونها استفاده کنيد.
با دنده سبک رکاب بزنيدو منظم؛همينطور تنفستون رو منظم کنيد.

هرگز براى افزايش سرعت بلند نشيد! چون باعث کاهش اسطحکاک در چرخ عقب مى شه و هرزگردى خواهد کرد و…
حالا به سرازيرى مى رسيم!

در سرازيرى بايد به اين نکته توجه کرد که هرگز نبايد چرخ عقب بلند شود!
نکته اصلى براى پايين آمدن از سراشيبى حالت بدن هست!

عمدتا داراى دو نوع سراشيبى هستيم:

۱. سنگلاخى
۲. هموار

در سنگلاخى ها هرگز بر زين نشينيد چون با برخورد دوچرخه با ناهموارى ها ضربه به باسن و ستون فقرات وارد مى شود و ايجاد ناراحتى خواهد کرد!

برا جلو گيرى در همان راستاى زين و با فاصله کم از ان و با زانجهاى خم شده بر روى پدالها بايستيد تا شکها خنثى شوند!
اين روش دو مزيت ديگر هم دارد:

۱. وزن در عقب بيشتر شده و مرکز ثقل به چرخ عقب نزديکتر شده و چسبندگى نيز بهتر مى شه
۲. با قسمت داخلى ران مى تونيد زين رو نگه داريد و بر قسمت عقب کنترل بهترى داشته باشيد!

تمام سعى خودتون رو بکنيد به جلو خم نشويد.