چه بخواهید و چه نخواهید باید تا چند سال آینده یک دوچرخه بخرید و گاهی به جای مترو و اتوبوس و وسیله نقلیه شخصی، برای رسیدن به مقصدتان چند کیلومتری رکاب بزنید.
این دارو چند سالی است که برای ترافیک سرسام‌آور پایتخت تجویز شده و در آینده بار سنگینی را از دوش خیابان‌های شلوغ تهران برخواهد داشت. بعد از ایستگاه‌های دوچرخه کرایه‌ای،مجاور مترو مسیر 3ونیم کیلومتری دوچرخه‌سواری منطقه11 در پارک رازی، یکی دیگر از این داروهاست كه البته طعم سلامتی هم دارد.
همیشه وقتی جماعت چشم بادامی‌ها را سوار بر دوچرخه می‌بینیم که با رکاب‌زدن به سوی محل کار و درس و دانشگاه یا تفریح و گردش می‌روند، قلبا آن‌ها را تحسین می‌کنیم و با خود می‌گوییم عجب اراده‌ای دارند، اما تصور این‌که خود ما هم یک روز دوچرخه را جایگزین وسایل نقلیه موتوری بکنیم برایمان محال و نشدنی است.
با خود می‌گوییم «من سوار دوچرخه شوم»؟! «مردم چی می‌گن»؟ «حاضرم چندده‌هزار تومان پول آژانس و دربست بدم اما…» و هزار اما و اگر دیگر که جرات سوار شدن بر دوچرخه را از ما می‌گیرد. با خود می‌گوییم دیگر بزرگ شده‌ایم و برای ما بد است سوار بر وسیله‌ای شویم که در روزگار بچگی اسباب‌بازی و سرگرمی‌مان بود.
حتی گاهی‌اوقات وقتی در خیابان‌ها افرادی را سوار بر دوچرخه می‌بینیم، تعجب می‌کنیم و زمزمه‌های زیر لب‌مان هم نشان از عدم تایید این حرکت دارد، چراکه هنوز فکر می‌کنیم دوچرخه برای بچه‌هاست و بزرگ‌ترها باید اتومبیل و قطار و هواپیما سوار شوند، اما چه بخواهیم و چه نخواهیم، دوچرخه هم به‌عنوان یکی از وسایل حمل‌ونقل عمومی در چرخه ترافیکی قرار دارد و شهرداری تهران در کنار مترو، اتوبوس، مینی‌بوس و تاکسی سهمی را هم به‌دوچرخه در حمل‌ونقل عمومی اختصاص داده است.
بر همین اساس شهرداری‌های مناطق 22گانه کلان‌شهر تهران برنامه‌های مختلفی را برای توسعه فرهنگ دوچرخه‌سواری و بسترسازی برای توسعه استفاده از این وسیله نقلیه انجام داده‌اند که نمونه آن ساخت مسیر دوچرخه‌سواری پارک رازی در منطقه11 است.
منبع : /forum.irantrack.com.www