گسترش دوچرخه سواري به عنوان يک موقعيت سفر،بخشي از حمل و نقل است تا در جاي گزيني ماشين شخصي و تشويق به استفاده از آن نقش آفرين باشد. . اگرچه ترافيك دوچرخه تنها درصد ناچيزي از كل جريان ترافيك را تشكيل ميدهد، ولي تأثير همين درصد ناچيز نيز بايد در برنامه‌ريزي‌هاي حملونقل ايران در نظر گرفته شود.به همين منظور بسياري از شهرها برنامه‌ريزي گسترده‌اي را براي تأمين تسهيلاتي از قبيل اختصاص راه‌هاي مخصوص دوچرخه‌سواري به صورت خطوط ويژه عبور و مرور دوچرخه در خيابان ها به اجرا درآورده‌اند. در اين رابطه افزايش استفاده از دوچرخه در حمل و نقل شهري،به واسطه ايجاد مسيرهاي مناسب دوچرخه سواري ،در کاهش حجم ترافيک شهري مؤثر خواهد بود. شهر شيراز با حجم بالا و تراکم زياد جمعيت به عنوان يکي از کلان شهرهاي ايران محسوب مي شود که در صدد است تا با راه اندازي مترو(در آينده نزديک) و دوچرخه سواري ، ترافيک شهري و مشکلات ناشي از آن را کاهش دهد. هدف از ارائه ي اين پژوهش، بررسي رابطه ي ايجاد مسيرهاي ويژه ي دوچرخه سواري و كاهش حجم ترافيك شهري در بافت تاريخي شهر شيراز مي باشد.
اين پژوهش بر اين فرضيه استوار است که بين ميزان استفاده از دوچرخه (به واسطه ايجاد مسيرهاي مناسب دوچرخه سواري)و کاهش حجم ترافيک رابطه وجود دارد. براي بررسي اين فرضيه از تحليل هاي آماري و تحليل هاي شبکه اي به واسطه ي نقشه هاي GIS استفاده شده است.روي کرد کلي حاکم بر روش تحقيق در اين مقاله،ترکيبي از روش هاي تحليل فضايي و تحليل رابطه اي است و روش جمع آوري داده ها به صورت اسنادي است .نتيجه حاصل از اين پژوهش نشان ميدهد که تنها افزايش دوچرخه سواري در کاهش حجم ترافيک مؤثر نيست بلکه عوامل ديگري هم چون مسير هاي ويژه دوچرخه سواري نقش مهمي در اين کاهش ترافيک خواهند داشت.
منبع: amayesh.com . www