امروزه هر یک از رانندگان آمریکایی در هر سال ۰۰۰/۱۲ مایل می پیمایند و ۸۰۰ گالن نیز در این مدت بنزین مصرف می کنند. اداره حمل و نقل فدرال اعلام نموده که ۱۰۷ میلیون خانوار آمریکایی، به طور میانگین ۹/۱ خودرو، کامیونت و یا خودروهای استیشن اسپرت و ۸/۱ راننده دارند. لذا ما با ۲۰۴ میلیون خودرو برای ۱۹۱ میلیون راننده روبه رو هستیم. در این میان، ۹۱ % شهروندان مناطق حومه ای، از خودروهای شخصی برای رفتن به محل کار خود بهره می برند. آیا چنین وضعیتی به معنای وابستگی بیشتر آمریکایی ها به نفت وارداتی، تضعیف اقتصاد ملی، استخراج نفت به بهای تخریب طبیعت و آلودگی بیشتر هوا نخواهد بود؟
هم اینک در ده ها شهر ایالات متحده و ۳۰۰ شهر در سراسر دنیا، دوچرخه سواران همه ماهه با گردهمایی، اعتراض خود را به اولویت دادن به خودروها در مقابل منافع جامعه و تداوم جنگ نفت در عراق، اعلام می کنند. این افراد در تجمع های چند ده هزار نفری، نگرانی خود را از ناپایداری مدل اقتصاد کنونی حاکم بر دنیا، به گوش مسئولان می رسانند. این دوچرخه سواران با ایجاد راه بندان های ۵ تا ۲۰ دقیقه ای، امیدوارند که شهرها را به دوستان دوچرخه سواران تبدیل کنند. نهضت دوچرخه سواری به دلیل ویژگی های سرگرمی، تفریح، تأمین سلامتی و متناسب نمودن اندام ها همراه با ارزان بودن، توانسته اصلاحات اجتماعی را در کشورهای زیادی تسریع نماید. ساخت دو فیلم مستند با عناوین «ما هم جابجا می شویم» و «راز افشا شده»، ایجاد صدها پایگاه اینترنتی و سایت های ویژه بحث و گفت وگو، حتی در بسیاری از شهرهایی که نگاه دوستانه ای به دوچرخه ها نداشته اند، تأثیرات مثبت فراوانی را بر جای گذاشته است. خانم لیسا سانتوس از فعالان نهضت دوچرخه سواری می گوید: «آیا تاکنون به تصاویر پارکینگ های عمومی شهرهای هلند نگاه کرده اید؟ در این کشور، به ازای هر خودروی پارک شده، ۵۰ دوچرخه به چشم می خورد. آرزوی من این است که روزی در ایالات متحده نیز چنین شرایطی به وجود آید.
منبع:
WWW.shahraksadra.blogfa.com