خلاصه مقاله:

شهرها بايد نمونه اي از انسجام و هماهنگي زيست محيطي باشند در چهارچوب مفهوم پايداري بايد در جستجوي زندگي شهري و شكل شهر بدون اتومبيل بود.شهر پايدار بي هويتي بي روحي و دروي از طبيعت را از شهر مي گيرد.و محيط هايي قابل پياده روي فعال پر تحرك و سرزنده تحويل مي دهد.پايداري در شهر براي اينكه از اعتبار و ارزش لازم برخوردار باشد.بايد به جنبه هاي اجتماعي توجه نمايد.منظور ايجاد و حمايت از محيط هاي انساني فعال فضاهاي زنده و شهرهايي است كه كيفيت بالايي را براي زندگي شهروندانش فراهم مي نمايد.در ميان تمامي مباحث مربوط به شهر پايدار مبحث حمل و نقل شهري در اولويت قرار دارد.حمل و نقل در واقع موضوعي محوري در زندگي ما و نيز يكي از مشكلات جدي اي است كه با آن مواجه ايم.اين مقوله از طرق مختلفي (زيست محيطي اقتصادي اجتماعي)زندگي شهري را متاثر مي كند.راهكارهاي كه براي ارتقا كيفيت حمل و نقل شهري در شهر پايدار مطرح شده اند همگي بر لزوم توجه بيشتر به نقش عابر پياده تاكيددارند و براساس سيستم حمل و نقل شهر پايدار بر مبناي حركت عابر پياده شكل مي گيرد.پياده راه حركت عابر پياده را در فضاهاي شهري تسهيل نموده و موجب مي شوند عابر پياده در فضايي امن و بدور از خود حضور يابد و موجبات ارتقا تعاملات اجتماعي در فضاي شهري فراهم شود.در مقاله حاضر ابتدا با مروري بر مفاهيم و تعارف مرتبط به تدقيق اصول اساسي مباحث پايداري و شهر پايدار مي پردازيم.سپس اهميت و نقش پياده روي و پياده راه در ارتقا كيفي و كمي شبكه حمل و نقل شهر پايدار مورد بررسي قرار مي گيرد و بر اين اساس چهار نقش اجتماعي –فرهنگي اقتصادي ادراك محيطي و ارتقا ايمني و امنيت پياده راه مورد تجزيه و تحليل قرار خواهد گرفت. .

http://www.civilica.com/modules.php?name=PaperSearch&op=Abs&topic=TTC09&n=TTC09_107