يكي از ابتداييترين مواردي كه دوچرخهسواران تازهكار در خصوص يك مسابقه ميآموزند و تجربه كسب مي كنند آن است كه در مسابقه مسائلي مهم تراز سرعت زياد وجود دارد .
راهكارها و تدابير به كار گرفته شده در طول مسابقه ميتوانند حتي قويترين دوچرخهسواران را نيز تحتالشعاع قرار دهند.
دوچرخهسواراني كه بدون داشتن هم تيمي مسابقه را شروع مي كنند ، به دليل عدم توانايي مقابله با دوچرخهسواران با تجربهترو نداشتن تدابير تيمي معمولاً با شكست مواجه ميشوند. اين شكست اغلب به دليل عدم آشنائي با تدابير مربوط به مسابقه رخ مي دهد.
هدف از نگارش اين مبحث كمك به دوچرخه سواران جوان مي باشد كه معمولاً دسترسي به مطالبي كه بتوانند از نظر تئوري و عملي كمكي به آنها بكند خيلي كم وجود دارد و ورزشكاران مجبورند اين راه دشوار را در زماني طولاني بياموزند.
الف) فرار
از اهداف اصلي انجام يك فرار ميتوان به مواردي از جمله ؛ (جدا شدن از ساير دوچرخهسواران، محك زدن قدرت رقيبان، تقسيم دوچرخهسواران حاضر در ميدان به نفع فرد يا براي كسب پيروزي) اشاره نمود.
از آنجايي كه فرار هميشه يك “كوشش فردي” محسوب ميشود، با يا بدون كمك، نبايد حركتي اتفاقي و توأم با اتلاف انرژي محسوب گردد.
به منظور بهره گرفتن هرچه بيشتر از انرژي تلف شده، دليل، زمان و مكان دقيق فرار بايد مشخص باشد.
نكات اوليه را به نوبت از نظر خواهيم گذراند.
استفاده بهينه از” انرژي” از اهميت زيادي برخوردار است.
در طول مسابقه فرارهاي مكرر توسط شما يا ساير دوچرخهسواران انجام ميشود.
برخي از اين فرارها صرفاً براي “محك زدن” رقبا بوده درحاليكه برخي ديگر براي حذف رقيب انجام ميشود.
دلايل فرار عمدتاً و تا حدود زيادي به” استراتژي” تيم شما بستگي پيدا مي كند.
اگر در “مسابقه محلي” شركت ميكنيد؛ ممكن است افراد مختلف در روزهاي متفاوت جهت ارتقاء مكان كلي تيم فرارهايي را ترتيب دهند.
در مسابقاتي مانند” توردوفرانس”، يك تيم ممكن است هر روز با يك دوچرخهسوار متفاوت فرار نمايد تا بهترين مكانهاي مسابقه را بدست آورد. اگر دوچرخهسواران بيشتري براي بدست آوردن پيراهن طلايي رقابت كنند، بهتر ميتوانند مسابقه را كنترل نمايند.
با وجود اينكه در مسابقاتي مانند “توردوفرانس” رقابت برا ي كنترل مسابقه انجام نميشود ولي اين امر تا حدودي ميتواند كاربرد داشته باشد.
اگر دوچرخهسوار جواني هستيد و قصد داريد تا تيم منطقهاي را تشكيل دهيد، بهتر است شما و ساير اعضاي تيم در مسابقات انتخابي شركت كنيد. داشتن تيمي كه اعضاي آن مايل به همكاري با يكديگرند، امكان برد ساير دوچرخهسواران را به ميزان بسيار زيادي كاهش ميدهد.
داشتن تيمي كه اعضاي آن موجب خسته شدن ساير شركتكنندگان شود، باعث كاهش تعداد افرادي ميشود كه بايد در انتهاي مسابقه با آنان رقابت نمود.
هر دوچرخه سوار فرار زمانبندي شدة مناسب و قدرتمندي را انجام دهد، به احتمال قوي برنده خواهد شد و شما ميخواهيد كه آن دوچرخهسوار خودتان باشيد.
هنگاميكه راجع به فرار صحبت ميشود بايد اين نكته مهم را به خاطر داشته باشيد كه اگر داراي هم تيمي هستيد ميتوانيد آنها را در مسيري قرار دهيد كه به نفع شما فراري انجام دهند.
اغلب بهترين روش براي جلو افتادن در يك مسابقه تلاش ساير اعضاي تيم براي شماست تا بتوانيد انرژي خود را براي حركات حساس و مهم ذخيره نماييد.
همچنين ميتوانيد به ساير دوچرخهسواران در انجام كاري كه بعهده گرفتهاند كمك كنيد، منوط به آنكه با درايت كافي ابزار دست آنان قرار نگيريد. هنگام فرار با قدرت فرار كنيد. به ياد داشته باشيد به اين نوع حركت فرار مي گويند!
هنگامي كه تاكتيكهاي بكار گرفته شده از سوي دوچرخهسواران بطور غير عمدي و سهواً به رقبا كمك نمايد، تأثير رواني خاصي بروي آنان خواهد داشت.
هر وقت ميتوانيد، از اين وضعيت استفاده كنيد. در مسابقات” Ghentwevelem “در سال 1994 “يوهان موسيف” از تيم MG-GB” “در فاصلة 133 كيلومتري از خط پايان با همكاري” فرانكو بالريني” از تيم” Mapei” در منطقة “كملبرگ” كه 13 درصد آن سربالايي سنگ فرش شده بود، فراراي را ترتيب دادند.
همه دوچرخهسواران فكر ميكردند اين دو رقيب حتي با انجام چنين فرار زود هنگامي پيروز مسابقه خواهند بود.
دوچرخهسواران از هم جدا شده بودند و بيشتر دوچرخهسواران قوي حذف شده بودند. اين وضعيت فشار را از روي “فرانكو بالريني”، رقيب” موسيف” برداشته بود بطوريكه وي با حركات به موقع تمام طول مسير تا خط پايان را به رقابت خود ادامه داد.
نظر مربي: اجازه بدهيد دوچرخهسواران در خصوص مسابقاتي كه ديده يا در آن حضور داشتهاند بحث و تبادل نظر كنند و در مورد نكات قابل توجهي كه هنگام فرار ديدهاند، گفتگو نمايند.
در صورت استفاده از گچ و تخته و يا هر وسيلة ديگري براي نوشتن از دوچرخهسواران بخواهيد فهرستي از عوامل مهم يك” فرار” خوب را تهيه كنند. فهرست آنان را بررسي كنيد و در مورد نظرات آنان توضيح دهيد. در مورد آنچه در يك مسابقه مؤثر واقع ميشود بحث و گفتگو نماييد.
همچنين از دوچرخهسواران بخواهيد” مهارتهاي تاكتيكي” خود را نه تنها در سرعت پايين بلكه با سرعت واقعي مسابقه تمرين كنند.
بسياري از دوچرخهسواران هنگام افزايش سرعت قادر به عملكرد مناسب در مسابقه نميباشند، زيرا براي سرعت زياد آمادگي ندارند. برگزاري مسابقات تمرين “سرعت موتور”ي نه تنها به دوچرخهسواران در ارتقاء آمادگي كمي و سرعت آنان كمك ميكند، بلكه به آنان ميآموزد تا با داشتن سرعت زياد احساس راحتي نمايند.
اين امر باعث ميشود تا آنان با روند حاكم بر مسابقه حتي در” سرعتهاي سرسامآور” آشنايي پيدا كنند.
منبع: فدراسیون دوچرخه سواری- علي زنگي آبادي