دوچرخه

اگرچه در ساختار انواع دوچرخه‌هایی که از گذشته‌های دور تا امروز طراحی و ساخته شده‌اند اجزای مشترکی وجود دارد، اما طرح‌های مختلف در نظر گرفته شده برای چگونگی قرار گرفتن این اجزا در کنار همدیگر سبب شده شاهد تنوع قابل توجهی در میان انواع دوچرخه‌های عرضه شده در بازارهای تجاری دنیا باشیم.
دوچرخه‌های مسابقه‌ای مانند دوچرخه‌های مدل ادی‌مرکس، بدنه‌ای بسیار سبک دارند و علاوه بر این، شیب قسمت جلوی دوچرخه و همچنین زاویه صندلی آن به‌گونه‌ای در نظر گرفته شده که حرکت سریع آن در مسیر مسابقه‌ها را تسهیل می‌کند.
ساختمان ویژه دوچرخه‌های مسابقه‌ای، دوچرخه‌سوار را مجبور می‌کند برای غلبه بر نیروی هوا و حرکت گازهای تشکیل‌دهنده هوا در وضعیتی روی صندلی دوچرخه قرار گیرد که متمایل به سمت جلو باشد و بتواند سرعت حرکت خود را در حین حرکت در مسیر مسابقه به آسانی افزایش دهد.
اگرچه دوچرخه‌های مسافرتی از بسیاری جهات شبیه دوچرخه‌های مسابقه‌ای هستند، اما اساسا این گروه از دوچرخه‌ها برای تامین آسایش و راحتی سوارکار و حفظ تعادل وی در مسافرت‌های طولانی طراحی شده‌‌اند. زاویه بین قسمت‌های اصلی دوچرخه‌های مسافرتی به گونه‌ای تنظیم می‌شود که فرد دوچرخه‌سوار در حین راندن دوچرخه در مسیرهای طولانی از راحتی نسبی برخوردار باشد. علاوه بر این، میله متصل‌کننده محل قرارگیری پدال‌ها به پایه صندلی دوچرخه در مقایسه با دیگر انواع دوچرخه‌ها از استحکام بیشتری برخوردار است تا بتواند وزن سبد مخصوص حمل کالا را که پشت دوچرخه نصب می‌شود، تحمل کند.
افزایش استحکام این میله سبب می‌شود، علی‌رغم افزایش طول محور چرخ، فرد دوچرخه‌سوار براحتی دوچرخه را در مسیر سفر هدایت کند. به طور کلی انواع دوچرخه‌هایی که با عنوان دوچرخه‌های هیبرید نام‌گذاری می‌شوند، علاوه بر سبک بودن و برخورداری از سرعت بسیار زیاد که ویژگی‌های دوچرخه‌های مسابقه‌ای و ورزشی هستند، مانند دوچرخه‌های کوهستان، استحکام بسیار زیادی نیز دارند.
در دوچرخه‌های رکوردگیری معمولا میله متصل‌کننده دسته دوچرخه به چرخ جلویی کوتاه‌تر است، میله عرضی نیز با زاویه قرار می‌گیرد، محفظه داخلی دسته‌های دوچرخه حاوی هوا بوده و همچنین لاستیک تویی دوچرخه آیرودینامیک است و به همین علت معمولا از آنها در مسیرهای معمولی استفاده نمی‌شود.
در اغلب وسایل نقلیه‌ای که انرژی لازم برای حرکت آنها در نتیجه نیروی مکانیکی سوارکار تامین می‌شود، سوارکار در وضعیت خمیده قرار می‌گیرد. این وضعیت سبب افزایش بازده خروجی فرد و به حداقل رساندن اصطکاک فرد با محیط می‌شود و در نتیجه فرد راحت‌تر وسیله نقلیه را به حرکت درمی‌آورد.

منبع: روزنامه جام جم