سوال: آيا اين طرح به عنوان يك شبكه حمل و نقل عمومي در شهر نيويورك قابل اجرا مي‌باشد؟
شهرداري شهر نيويورك تصميم گرفت با استفاده از مطالعات ميداني و موردي، مكان پذيري طرح را چه از لحاظ مالي و چه از لحاظ اجرايي در سطح شهر بيازمايند. طراحان شهري، مهندسان حمل و نقل با انجام يك آزمايش موفق به شرح ذيل، توانستند راه حلي مناسب براي استقرار اين سيستم در سطح شهر بيابند.
«تعداد 20 عدد دوچرخه در چهار ايستگاه سيار در 17 محل نيويورك مستقر گرديد كه هر يك از اين دوچرخه ها به مدت 30 دقيقه به طور رايگان در اختيار شهروندان قرار گرفتند. اين مدل به مدت يك ماه در چندين محله آزمايش شد و نهايتاً متخصصان توانستند در رابطه با اين طرح و عكس العمل هاي مردمي، اطلاعات جامعي به دست آورند.»
گزارش‌هاي مردمي
«اكثر شهروندان از جمله ورزشكاران – كارمندان و كارگران – دانشجويان ودانش آموزان از اين پروژه استقبال نمودند وخواستار تداوم اين طرح بودند البته نگراني‌هايي نيز انعكاس يافت. شهروندان نيويوركي بر اين باورند تراكم و ازدحام بيش از اندازه ماشينها و وسائل نقليه در سطح شهر وجود دارد كه مناسب است براي كاستن از اين ازدحام، شبكه هاي دوچرخه در سطح شهر مستقر گردند.
البته آنها از وجود سرقت‌هاي خياباني و خرابكاري‌هاي جوانان بزه كار احساس نگراني مي‌كنند. با اين وجود علاقه‌مندي خود را نسبت به اين طرح به اكثريت آرا ابراز نموده‌اند. فرهنگ استفاده از دوچرخه از گذشته تا كنون در اين شهر رايج بوده و اكثر دانش آموزان و دانشجويان با استفاده از اين وسيله به سر كلاسهاي درس رفته و دوباره به منزل باز مي گردند. كارمندان و كارگران نيز د مسرهاي ادارات – كارخانه ها و سازمانهاي تجاري و صنعتي از دوچرخه استفاده مي نمايند. بعضي از اين شهروندان به اين نكته اشاره مي‌كنند كه ممكن است دوچرخه‌هايشان در مسيرهاي طولاني خراب شده و يا نياز به قطعات كمكي داشته باشند. همچنين حمل و نقل دوچرخه‌ها و پارك انهادر منازل، بعضاً مشكلاتي را به همراه داشته است.
به هر حال با وجود اين طرح شهروندان نسبت به بعضي از مشكلات موجود كه در حمل و نقل دوچرخه‌ها به آنها ياد شد، با احساس آسودگي و آرامش خاطر بيشتري به اين موارد خواهند نگريست.
طرح مسئله: چه دلايلي موجب شد تا اين برنامه در نيويورك به مرحله اجرا گذاشته شود؟
در اين شهر بعد از پياده‌روي و دوميداني، دوچرخه سواري از محبوب‌ترين ورزش‌ها و سرگرمي‌هاي سالم به شمار مي‌آيد.
در طي چندين دهه ظرفيت عمده حمل و نقل عمومي، متوجه اتوبوس‌ها و شبكه مترو بوده است. حال اين شبكه توانسته به عنوان يك شبكه كارا و سريع در بين شبكه‌هاي حمل و نقل معرفي شود. تعداد زيادي از اين شهروندان نيويوركي با ديگر شبكه هاي حمل و نقل عمومي در كشمكش و درگيري روزانه بوده و احساس مي‌كنند با استفاده از اين شبكه بتوانند از تسهيلات و امكانات بهتري نسبت به قبل برخوردار گردند. دست اندركاران و طراحان شهري اين مدل را به مثابه طرحي براي بهبود شاخص هاي شهري – توسعه مديريت شهري – تجهيز مبلمان شهري قلمداد مي‌كنند.
بعداز انجام آزمايشات و تجارب به دست آمده: لازم است براي نيل به اهداف موفقيت آميز و دموكراتيك طرح، اصول و راهكارهاي ذيل رعايت و محقق شود.
1- استفاده رايگان در نيم ساعت اول
از آنجايي كه اين طرح جامع و فراگير مي‌باشد و اهداف عدالت خوانه و دموكراتيك را تواماً دنبال مينمايد. لازم است هزينه‌هاي استفاده از اين طرح را تا آنجا كه امكان دارد كاهش داده شود و مبالغ اجاره دوچرخه‌هاي تعديل شود.
شهروندان نبايست براي مسيرهاي كوتاه درون شهري مبالغ زيادي را بپردازند. تنها در مسيرهاي طولاني پرداخت هزينه مجاز مي‌باشد.
2- تعداد ايستگاه‌ها و دوچرخه‌ها بايد به حد لازم كافي و متناسب با جمعيت شهري منطقه باشد.
در اين برنامه به ازاء هر چهار خيابان يك ايستگاه دوچرخه در نظر گرفته شده كه هر ايستگاه بايد از تعداد كافي، دوچرخه برخوردار باشد.
ايستگاه‌ها بايد قابل رؤيت، از لحاظ ظاهري جذاب و ديدني باشند تا بتوانند هر چه بهتر شهروندان را به سمت ايستگاه‌ها جذب نمايند.
ايستگاه‌ها بايد متناسب با شرايط جغرافيايي منطقه مستقر شوند (شيب ها – سطوح ناهمواري – پل‌ها، بلوارها – اتوبان‌ها – جاده هاي ساحلي بايد در طراحي مدل در نظر گرفته شوند).
منبع : ره آسا دیاموند
آقای مهندس پوررضا